Love, Rosie - Cecelia Ahern

Rosie i Alex od dzieciństwa są nierozłączni. Życie zadaje im jednak okrutny cios: rodzice Alexa przenoszą się z Irlandii do Ameryki i chłopiec oczywiście jedzie tam razem z nimi.
Czy magiczny związek dwojga młodych ludzi przetrwa lata i tysiące kilometrów rozłąki? 
Czy wielka przyjaźń przerodziłaby się w coś silniejszego, gdyby okoliczności ułożyły się inaczej? 
Jeżeli los da im jeszcze jedną szansę, czy Rosie i Aleź odważą się ją wykorzystać?






Główną bohaterka jest Rosie Dunne, która przez całe życie mieszka w Irlandii. W życiu spotyka nią wiele nieprzyjemności, jedna decyzja skreśla jej plany na resztę życia, nie poddaje się, lecz często marudzi i narzeka. Rosie niby wiedziała czego chce, ale tylko jak ktoś nią do czegoś zmusił to dążyła do swojego wymarzonego celu. Jej najlepszym przyjacielem jest Alex, z którym od dzieciństwa się przyjaźni, lecz chłopak wyjeżdza wraz z rodzicami do Ameryki. Rosie, urodziła śliczną Kate, która zarazem jest jej największym darem, jak i najgorszym co nią w życiu spotkało.

W książce nie wiem co mi się podobało, chyba jedynie okładka i tytuł.
Autorka powieści, zastosowała zamiast zwykłej historii z dialogiami i opisami, lekturę złożoną z dziesiątków listów, e-mail i itp. Po pierwszym rozdziale pomyślałam, okey, za chwilę się skończą i będzie normalna akcja, lecz po 5, 10 straciłam tą nadzieję, i naprawdę źle mi się nią czytało. Szkoda, że listy nie były pobocznym dodatkiem.

Dużo oczekiwałam od Love, Rosie słyszałam o niej same pozytywne opinie, lecz mi się wogóle nie podobała, denerwowała mnie, wkurzało mnie zachowanie głównych bohaterów, bo przez ile lat możne sie bać powiedzieć kilka słów. Zawsze coś stawało na drodze, nie potrafili powiedzieć sobie dość, teraz mi się coś należy, tylko zawsze coś innego.
Nie wiem czym się zachwycać, naprawdę.
Powieść oceniam na 4/10.